دنیای Fallout را پشت سر گذاشتیم و در شهرهای I Am Alive به دنبال خانواده ای گم شده، گشتیم! اما در METRO: Last Light قرار است با دنیای جدیدتری روبرو شویم. دنیای آخر الزمانی ای که در نسخه اول این سری از بازی ها به نمایش درآمد، بسیار زیبا و جذاب بود و تفاوت های زیادی با سایر بازی های موجود در بازار داشت. ما با این آگاهی به سراغ LL می رویم که می دانیم اتفاقات آن یک سال پس از METRO 2033 رخ می دهد. قرار است دوباره در تونل های سرد و تاریکی حضور پیدا کنیم که وقایع زیادی در آن ها رخ می دهند. استودیوی 4A Games دوباره ما را به شهر مسکو و فضای دراماتیک آن می برد تا با دنیای منحصر به فرد آن مبارزه کنیم.

در LL زندگی جدیدی را شاهد خواهید بود. برف های رادیواکتیوی از آسمان می بارند و یخ ها گرم شده اند و در حال آب شدن هستند. مردم زندگی جدیدی را آغاز می کنند که بسیار سخت تر از گذشته است. نیاز به آب سالم و غذا به موضوع مهمی تبدیل شده است. خورشید نیز دیگر معنای زندگی بخش ندارد و با اشعه هایش به مردم آسیب می زند. تغییرات محیطی و آب و هوایی را به خوبی در بازی مشاهده می کنید، چون تیم سازنده تکنولوژی های جدیدی را برای طراحی آن خلق کرده اند. در LL دنیای مرده قبلی در حال تغییر است و گذر فصل ها باعث شده اند تا زندگی در زمین نیز شروعی مجدد داشته باشد و گیاهان نیز سر از خاک بیرون آورند، اما هنوز زندگی در تونل های مترو جریان دارد و مردمی که تا کنون نجات پیدا کرده اند، در این مکان ها زندگی می کنند.

از ابتدای شكل گیری صنعت بازیسازی تا كنون، تقریباً هر چه بر تعداد قهرمانان مرد در بازی ها افزوده شده، حضور شخصیت های زن در آن ها کمرنگ بوده، زیرا این تفكر همواره وجود داشته كه زن ها به خاطر احساسات قوی و بیش از حد عاطفی، پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یك ابرقهرمان قدرتمند را ندارند. این روند تا قبل از سال 1960 میلادی همچنان پابرجا بود. اما با عرضه عنوان Tomb Raider و جهانی شدن آن، معادلات به هم ریخت و برای اولین بار شاهد درخشش یك زن بودیم. لارا کرافت (Lara Croft) شخصیتی بود كه جای خالی اش به شدت در میان قهرمانان بزرگ این صنعت احساس می شد و Eidos با خلق چنین عنوان و شخصیتی خود را جاودانه کرد.

او دختری است كه به هیچ وجه اسیر و گرفتار احساسات زنانه اش نبوده و هیچ وقت اشك هایش مشاهده نشده یا حتی ترس در وجودش جایی نداشته است. لارا همواره یك زن مستقل و قوی بوده و هیچگاه در تصمیم گیری دچار تزلزل نشده است. او ماجراهای فوق العاده خطرناكی را پشت سر گذاشته و اكنون پس از غیبتی نسبتاً طولانی، در سال 2013 بازگشته، اما بسیار متفاوت تر از آن چیزی كه از او انتظار می رود. ایده بازسازی عناوین بزرگ، بسیار جالب توجه و مثبت به نظر می آید، زیرا چندی پیش Ninja Theory با DmC ثابت كرد كه چطور می توان به یك IP بزرگ جان تازه ای بخشید و تجربه ای متفاوت در یك مجموعه را رقم زد.